Bharjibhai with his students
Mathasar is village situated on the outskirts of Dediapada taluka of Narmada district. Small village has a very meager population. 45 children study in 1st to 5th grade government school. Total 5 classes but the number of students is far less. There was only one teacher. He could not do justice to all children even if he wanted to. Also, not all children liked to study. So, many children remained absent continuously.
All these details came to the notice of Dr. K. R. Shroff Foundation. It arranged to place a supplementary teacher. Foundation found Bharjibhai, an inquisitive educated man from the village who did not want to leave the village and was unemployed after his studies. Foundation trained him and placed him as a supplementary teacher in this school. Bharjibhai first noticed the absence of children from school and started going to their homes. He says, ”In the beginning when I used to go to children’s homes, the boys would run away seeing me. I used to run after them like a deer. I would catch them and talk to them. I would explain to come to school. Once they would come to school, I used to play games and keep their minds engaged in studies. Mid-day meal was also arranged on a regular basis and everyone in the village cooperated in it.” School is beautiful but there was no fence around it. Bharjibhai himself built a wooden fence around the school. He started teaching the children in the way they like. As a result, the absenteeism of the children reduced. The government teacher was also relieved from being overburdened. He was able to concentrate more on the children.
Bharjibhai Built A Wooden Fence
Dr. K.R. Shroff Foundation recruits the educated unemployed persons of the village as teachers,
especially those who have the spirit of living in the village and are ready to contribute to the development of the village. The results of government schools also improved where the foundation placed its teachers. Education is the foundation and the organization is working in this direction because education can change a person’s life.
પ્રખર અને સમર્પિત શિક્ષક, ભરજીભાઈનું સાચું ઉદાહરણ
નર્મદા જિલ્લાના દેડીયાપાડાતાલુકાનું છેવા઼ડે આવેલું ગામા એટલે માથાસર.
નાનકડુ ગામ. વસતિ પણ ઝાઝી નહીં. 1 થી 5 ધો.ની સરકારી શાળા જેમાં 45 બાળકો ભણે. ધોરણ જુદા જુદા પણ સંખ્યા ઓછી એટલે શિક્ષક પણ એક જ. શિક્ષક બિચારા ઈચ્છે તો પણ બધા બાળકોને ન્યાય ન આપી શકે. વળી ભણવું બધા બાળકોને ગમે નહીં. એટલે ઘણા બાળકો સતત ગેરહાજર રહે.
આ બધી વિગત ડો.કે.આર.શ્રોફ ફાઉન્ડેશનના ધ્યાને આવી. એમણે પૂરક શિક્ષક મુકવાની ગોઠવણ કરી. એમણે ગામના જ એક જીજ્ઞાસુ ભણેલા ને સૌથી અગત્યનું જેમને ગામ છોડવું નહોતુ અને ભણ્યા પછી બેકાર એવા ભારજીભાઈને શોધી કાઢ્યા ને એમને તાલીમ આપી આ શાળામાં પૂરક શિક્ષક તરીકે મુક્યા.
ભારજીભાઈએ પ્રથમ શાળામાં ગેરહાજર બાળકોની નોંધ લીધી અને એમના ઘરે જવાનું શરૃ કર્યું. એ કહે, ‘હું શરૃઆતમાં બાળકોના ઘરે જતો તો છોકરાં મને જોઈને ભાગી જતા. હું પણ હરણાની જેમ એમની પાછળ દોડતો. એમને પકડતો પછી વાતો કરતો. નિશાળમાં આવવા સમજાવતો. નિશાળમાં આવે પછી રમતો રમાડી એમનું મન ભણવામાં પરોવાય એવું કરતો. મધ્યાનભોજન પણ નિયમીત કરાવ્યું ને એમાં ગામના સૌને જોડ્યા.’
શાળા સુંદર પણ એની ફરતે વાડ નહીં. ભારજીભાઈએ પોતે લાકડાથી શાળા ફરતે વાડ કરી. બાળકોને ગમે એવી રીતે એમણે ભણાવવાનું શરૃ કર્યું પરિણામે બાળકોની ગેરહાજરી ઓછી થઈ ગઈ.
સરકારી શિક્ષકને પણ ભારજીભાઈ આવવાથી ઘણી રાહત થઈ એ ચોક્કસ ધોરણના બાળકો પર વધારે ધ્યાન કેન્દ્રીત કરી શક્યા..
ડો.કે.આર. શ્રોફ ફાઉન્ડેશનગામના ભણેલા બેરોજગાર અને ખાસ જેમને ગામમાં રહેવાની ભાવના છે અને ગામના વિકાસમાં પોતાની હીસ્સેદારી નોંધાવવાની તૈયારી છે તેવા વ્યક્તિઓને શિક્ષક તરીકે ભરતી કરે. સરકારીશાળાઓના પરિણામો પણ જ્યાં ફાઉન્ડેશને પોતાના શિક્ષકો મૂક્યા ત્યાં બદલાયા. શિક્ષણ પાયો છે. એનાથી માણસની જિંદગી બદલાઈ શકે એટલે સંસ્થા આ દિશામાં કાર્યરત છે..
